ΔΥΣΤΥΧΏΣ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ…

Θέλω καιρό να γράψω για το πως λειτουργούν οι υποδομές στη χώρα μας στον τομέα του αθλητισμού και ιδιαίτερα στον τομέα ανακάλυψης και αξιοποίησης ταλέντων.Από τους μεγαλύτερους που έχω και γυμνάζω 30άρηδες, 40αρηδες κτλ μέχρι και τους 17-18αρηδες που θέλουν να μπουν σε στρατιωτικές σχολές , βλέπω άτομα που άμα είχαν προσεχθεί σε μικρότερες ηλικίες θα μπορούσαν να αναπτύξουν το ταλέντο τους και να προχωρήσουν σε συγκεκριμένα αθλήματα και αγωνίσματα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλα στη χώρα μας γίνονται τυχαία...

Ένα παιδί τυχαίνει να έχει ταλέντο στο π.χ. στο μπάσκετ και αναφέρω το συγκεκριμένο άθλημα γιατί έχουμε από τα καλύτερα μπάσκετ στον κόσμο, αν είναι τυχερό θα ζει σε περιοχή που έχει καλή ομάδα για να προχωρήσει με αυτήν και να το δει κάποιος.Αν είναι τυχερό θα πέσει σε προπονητή που θα είναι σωστά καταρτισμένος  για να δουλέψει και να εξελίξει το ταλέντο του από μικρή ηλικία και όχι κάποιον  που έτυχε να είναι στην περιοχή και τον έβαλαν γιατί θέλει λίγα λεφτά ή είναι φίλος του πρόεδρου. ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχουν υποδομές σε στάδια , γήπεδα ,αθλητικό υλικό κτλ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο σχολικός αθλητισμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος.Παίρνω παράδειγμα τις ΗΠΑ που είναι έτη φωτός μακρυά από τους δεύτερους σε αυτόν τον τομέα.Κάθε σχολείο από τα δημοτικά εως τα κολέγια έχουν το κλειστό του μπάσκετ, το στάδιο του στίβου , το κολυμβητήριο κτλ .Έχουν τους γυμναστές και τους προπονητές για το κάθε άθλημα.Υπάρχουν ώρες που τα παιδιά αθλούνται και γενικά και σε συγκεκριμένα αθλήματα στους χώρους των σχολείων.Τα παιδιά δοκιμάζονται σε όλα τα αθλήματα για να διαπιστωθεί σε πιό έχουν τις καλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν και όχι σε όποιο τύχει να αρέσει στο γυμναστή τους σχολείου τους.Υπάρχουν οι ανιχνευτές ταλέντων  ( scouters) οι οποίοι σε συνεννόηση με τους γυμναστές των σχολείων προσέχουν και προωθούν τα παιδιά με ταλέντο. ΔΥΣΤΥΧΩΣ στη χώρα μας στα σχολεία,στη χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες,οι ώρες γυμναστικής μειώνονται συνεχώς και η γυμναστική θεωρείται περιττή. ΔΥΣΤΥΧΩΣ τα στάδια και τα γήπεδα είναι λίγα και ακόμα λιγότερα είναι αυτά που βρίσκονται σε καλή κατάσταση. ΔΥΣΤΥΧΩΣ αν δεν τύχει να ζεί ένα παιδί σε περιοχή που να έχει τις εγκαταστάσεις για το άθλημα που του ταιριάζει , να πετύχει προπονητή που να ξέρει τι πρέπει να κάνει για να το βοηθήσει να εξελιχθεί  , να ταιριάζουν οι ώρες των προπονήσεων με τις υποχρεώσεις του παιδιού , να ταιριάζουν με τις ώρες των γονιών , να , να ,να.... το  παιδί έχει ελάχιστες πιθανότητες να προοδεύσει...

Δυστυχώς...

ΜΗ ΖΗΛΕΥΕΤΕ ( ή Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα)

Θέλω να γράψω και εγώ την άποψη μου για το θέμα που έχει γίνει με την μη εισαγωγή των αθλητών ή (όπως θέλετε το λέτε)  τη μη μοριοδότησή τους για εισαγωγή στα πανεπιστήμια.Τα γράφω αυτά, για να μην παρεξηγούμαστε, έχοντας διαβάσει και έχοντας δώσει κανονικά εξετάσεις και στα αθλήματα που χρειαζόταν για να μπώ στο ΤΕΦΑΑ ( ήμουν τσολιάς και έπαιξα μπάσκετ μέχρι α’ τοπικό τι να κάνουμε...).Γνώμη μου : δεν έχει καμία δουλειά ένας πολύ καλός αθλητής ή πρωταθλητής να μπαίνει άνευ εξετάσεων σε καμία άλλη σχολή εκτός του ΤΕΦΑΑ.Είσαι πρωταθλητής στο κολύμπι π.χ. ή πήρες παγκόσμιο πρωτάθλημα με τους έφηβους στο μπάσκετ , δεν έχεις καμία δουλειά να μπεις στην ιατρική,στη νομική,στο πολυτεχνείο κτλ.Θα μπεις εκεί που διακρίθηκες και στην προκειμένη περίπτωση είσαι αθλητής και θα μπεις ανευ εξετάσεων ή θα πάρεις μόρια για να μπεις στη Γυμναστική Ακαδημία.Αν θέλεις να γίνεις δικηγόρος κάτσε να διαβάσεις.Δεν έχει καμία σχέση το ακόντιο ή η μπάλα με τις δικογραφίες κτλ.Είναι άποψή μου. Άποψή μου είναι επίσης ότι είναι σωστό να μπαίνουν άνευ ή να παίρνουν μόρια οι διακριθέντες αθλητές ανάλογα με το μέγεθος της διάκρισής τους πάντα.Να ξεκαθαρίσουμε ότι τις θέσεις που παίρνουν οι διακριθέντες αθλητές δεν τις στερούν από κανέναν αλλά είναι είναι επι πλέον για τους αθλητές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση (απόφαση του Στε )υπήρξαν 3 η 4 παιδιά      ( δεν έχει μεγάλη σημασία ο αριθμός) που δεν κατάφεραν να μπουν εκεί που ήθελαν και είπαν : <<αφού δεν μπορέσαμε εμείς ούτε και εσείς...>>.Δε μας νοιάζει δηλαδή ότι δε μας πήραν τη θέση αλλά να μας νοιάζει αφου δεν μπήκαμε εμείς (γιατί προφανώς δεν είμασταν ικανοί , τυχεροι κτλ) να μην μπούνε και αυτοί!! Πέθανε η κατσίκα μας...Αντί να δουλέψουμε να πάρουμε άλλη κατσίκα ευχόμαστε να πεθάνει και του γείτονα...Να μη γίνω εγώ καλύτερος και να φτάσω τον άλλο άλλά να γίνει ο άλλος χειρότερος.Φτάνουμε λοιπόν στο μη ζηλεύετε.Στον αθλητισμό υπάρχει το ταλέντο.Κατά την ταπεινή μου γνώμη για να είναι  ένας καλός αθλητής ή πρωταθλητής χρειάζεται ένα 30 % ταλέντο (σωματοδομικά,πνευματικά κτλ) ένα 20 % τύχη γιατί είμαστε στην Ελλάδα ( αν θα πέσεις σε καλό προπονητή,αν στην περιοχή σου υπάρχει στάδιο ,κολυμβητήριο,κλειστό γυμναστήριο κτλ) και 50 % δουλειά !!!

Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α !! Εχω ακούσει από πολλούς να μου λένε : << είναι τυχερός αυτός γιατί είναι φέτες και τρώει ότι θέλει και είναι θέμα DNA...>> ( το έχω ακούσει να το λένε και για μένα που είμαι από 5μελή οικογένεια που οι άλλοι 4 ήταν υπέρβαροι!!).Όχι ρε φίλε δεν είναι τυχερός ο άλλος ούτε είναι θέμα DNA (ως ένα βαθμό)  γιατί όταν εσύ είσαι ξάπλα και παίζεις Playstation ή είσαι για καφέ με τους φίλους σου 6 ωρες ο άλλος είναι προπόνηση!!

<<Αν έκανα και εγώ τόσες ώρες προπόνηση και εγώ φέτες θα ήμουν...>> << αν έκανα και εγώ 200 σουτ τη μέρα θα γινόμουν Διαμαντίδης...>> και ποιος σε σταματάει φίλε μου;;

Μήπως είσαι τεμπέλης και λες ότι σε βολεύει για να μειώσεις την προσπάθεια του άλλου;

Έχεις ρωτήσει πόσες ώρες κάνει προπόνηση ο Πετρούνιας για να είναι έτσι;Η Στεφανίδη;  

Ο Διαμαντίδης; Ο Σπανούλης;Πόσα Σ/Κ που εσύ κοιμόσουν μέχρι τις 12 ή και αργότερα αυτοί ξύπναγαν στις 6 για προπονήσεις;;

ΡΩΤΗΣΕΣ ;;;

Αφήστε λοιπόν τους αθλητές στην ησυχία τους να μπαίνουν και σε όλες τις σχολές αν και εγώ δε συμφωνώ (το ότι θα μπουν δε σημαίνει και ότι θα βγουν και θα το ακολουθήσουν ).

Να τους θαυμάζετε όπως οι πρόγονοί μας όχι και εκεί να λέτε ότι σας συμφέρει.

ΜΗ ΖΗΛΕΥΕΤΕ !!

Δεν ΜΠΟΡΕΙ κύριε συνάδελφε !!

Προπονώ μικρά παιδιά από τότε που ήμουν και εγώ μικρό παιδί, πρωτοετής φοιτητής του ΤΕΦΑΑ.Λάθος μεγάλο και έγκλημα κατά την γνώμη μου, αλλά αυτό έκαναν οι παράγοντες των ομάδων τότε για να γλυτώσουν λεφτά από έναν κανονικό προπονητή θεωρώντας ότι τα παιδάκια δεν είναι σημαντικά και απλά συμπληρώνουν τον σύλλογο.Στα 40 μου πλέον και δουλεύοντας σε σύλλογο που ασχολείται μόνο με παιδιά ( από 4-18  ετών ) θεωρώ ότι έχω μια ά εμπειρία για να καταθέσω τις απόψεις μου για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνεται όταν προπονείς παιδάκια.Τα παιδιά κάθε ηλικίας θέλουν να παίξουν.Έρχονται στην προπόνηση για να ξεσκάσουν από τις χίλιες υποχρεώσεις που τα έχουν φορτώσει οι συνθήκες της εποχής (σχολείο , φροντιστήριο για το σχολείο,αγγλικά , γαλλικά κτλ ). Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ τους πρέπει να είναι πάνω από όλα αυτός που θα πρέπει να τα κάνει να περάσουν καλά.Πρέπει να βρει τρόπο να προσαρμόσει την προπόνηση έτσι ώστε να τα προπονεί διασκεδάζοντάς τα.Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πρέπει να προσέχουμε πως του φερόμαστε.Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε >> να γαβγίζεις σε ένα παιδάκι 4-5 ετών αν δεν μπει στη σειρά του , ούτε να ξεφτιλίζεις έναν έφηβο 13-14 ετών με το παραμικρό.Είσαι και δάσκαλος και σαν δάσκαλος πρέπει να φέρεσαι!! Το πως θεωρώ πως πρέπει να είναι ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ το έχω γράψει σε παλιότερο άρθρο μου για να μη πολυλογώ.

( http://herculestsiridis.blogspot.gr/2017/09/blog-post.html )

Πάμε τώρα στην προπόνηση.Σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά πρέπει να πάρουν σωστές βάσεις.Πρέπει δηλαδή να μάθουν την τεχνική των ασκήσεων.Σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι κάνουμε στα παιδιά.Οι εξωτερικές επιβαρύνσεις θα πρέπει να είναι από ελάχιστες εώς μηδενικές.Η αρχή της προοδευτικής επιβάρυνσης εφαρμόζεται σε αυτήν την περίπτωση καλύτερα από κάθε άλλη.Επειδή η ανάπτυξη βρίσκεται  σε εξέλιξη μπορούν με τις ακατάλληλες ασκήσεις και επιβαρύνσεις να δημιουργηθούν προβλήματα στο παρόν και ίσως ακόμα χειρότερα χρόνια.Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε >> να βάζεις τα παιδάκια να κάνουν κερκίδες και να σπάνε τα πόδια τους.Όπως μου είπε ένας πατέρας βλέποντας έναν <<συνάδελφο>> να έχει βάλει παιδάκια από 6-10 ετών περίπου να ανεβοκατεβαίνουν την τσιμεντένια κερκίδα του σταδίου : <<... ρε φίλε δε φοβάται μήπως κάποιο σπρώξει το άλλο και χτυπήσουν...;;;>> Ομολογώ ότι σκεπτόμενος ότι δεν πρέπει να κάνουν κερκίδες σε αυτήν την ηλικία γιατί το λιγότερο που θα πάθουν είναι χονδροπάθεια σε κοντινό χρονικό διάστημα , δε μου πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να πέσουν από την 5 μέτρων κερκίδα του συγκεκριμένου σταδίου και να πάθουν πολύ σοβαρότερη ζημιά.Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε>> να βάζεις παιδάκια μικρότερα από 12-13 ετών (που ξεκινάνε τα αγωνιστικά τμήματα) να φοράνε παπούτσια με καρφιά ( spikes)!!!! Πως θα γίνει δηλαδή δεν κάνει !!! Δεν είναι έτοιμο το σώμα τους να δεχθεί τέτοια φορτία από το ταρτάν!! Για να δείξεις εσύ κύριε <<συνάδελφε>> ότι κάνεις καλή προπόνηση και ότι οι αθλητές σου ( 6-7-8 χρονών παιδάκια) κερδίζουν τα αντίστοιχα των άλλων συλλόγων δεν μπορείς να σπας τα πόδια στα παιδάκια.Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε>> να λες σε ένα παιδάκι 7-8-9 χρονών ότι θα κάνεις μόνο μήκος ή μόνο ταχύτητες !!! Ο μεγαλύτερος ευρωπαίος 200άρης όλων των εποχών ( που ήταν και Έλληνας) ξεκίνησε από τα 400 μέτρα! Η μεγαλύτερη Ελληνίδα εμποδίστρια (ονόματα δε λέω ) ξεκίνησε από το μήκος ! Αν συνεχίσω να γράφω περιπτώσεις δε θα φτάσουν 10 σελίδες.Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε>> να λες σε ένα παιδί 14-15 και 18 χρονών ακόμα ότι δεν κάνει για αθλητής!Εκτός από αντιπαιδαγωγικό μπορώ να παραθέσω περιπτώσεις που έκαναν σοβαρή καριέρα(Διαμαντίδης,Παπαλουκάς,Κεντέρης!!!) μετά τα 25-26... Δεν μπορεί κύριε <<συνάδελφε>> για να πάρεις το <<χ>> ποσό και να φανείς μάγκας στο personal που σου φέρνει ο πατέρας , να βάζεις 13-14 χρονών παιδιά να κάνουν βάρη για να είναι πιο δυνατά από τα άλλα παιδιά στο παιδικό και όταν φτάσουν στα 22-23 τους να είναι για χειρουργείο!!! Δεν μπορεί για να φανείς εσύ ο super προπονητής τώρα να καταστρέφεις γόνατα,μέσες,ώμους , αγκώνες κτλ των παιδιών σε βάθος χρόνου!! Δεν ΜΠΟΡΕΙ!!! Τέλος γονείς ( και μιλάω και σαν πατέρας που έχω τον γιό μου κάθε μέρα στο στάδιο) : αφήστε τα παιδιά να παίξουν.Αφήστε τα να διαλέξουν τι θέλουν να κάνουν.Μη ΒΙΑΖΕΣΤΕ να τα κάνετε πρωταθλητές γιατί τίποτα δε γίνεται γρήγορα και αμέσως.Μη σας παραμυθιάζουν για να σας πάρουν τα λεφτά σας.Όποιος βιάζεται σκοντάφτει! Μην τα φέρνετε με το ζόρι στην προπόνηση !!

Από τον καναπέ στην προπόνηση...

Μπήκε και η δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου.Πέρασαν και τα Φώτα και τελείωσαν οι αργίες και οι δικαιολογίες.Είναι η περίοδος που πρέπει να αρχίσουμε σιγά σιγά να ξεκινάμε να ασκούμαστε.Η φράση κλειδί είναι <<σιγά σιγά>>. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν αν θέλουμε να περάσουμε από τη φάση της απραξίας (καναπές-γιορτές-φαγητό-ποτό κτλ) στη φάση στης πράξης ( άσκηση-προπόνηση) ή μάλλον τι δεν πρέπει να κάνουμε είναι να ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ.Όλα πρέπει να γίνουν σιγά και προοδευτικά.Από τον αρχάριο αθλούμενο μέχρι τον αθλητή του ανώτερου επιπέδου, μετά από περίοδο ανάπαυσης ή διακοπής δραστηριοτήτων όλα πρέπει να γίνονται προσεκτικά και προοδευτικά.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει λοιπόν ένας αρχάριος είναι να βρει κάτι που θα του αρέσει και θα θέλει να πηγαίνει να το κάνει.Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται που λέει και ο σοφός λαός.Από γυμναστήριο,ποδήλατο,τρέξιμο στο στάδιο ( ναι στάδιο , οταν ένα χώρος άσκησης έχει στίβο ονομάζεται στάδιο και όχι γήπεδο),crossfit, aerobic κτλ. βρείτε κάτι που να σας τραβάει να το κάνετε και να ανυπομονείτε να ξαναπάτε.

Αφού βρείτε τι σας αρέσει θα πρέπει να βρείτε ένα γυμναστή εξειδικευμένο στο αντικείμενο να σας δείξει ορισμένα πράγματα σωστά.Αυτό πρέπει να γίνει για να μη ρισκάρουμε κάποιον τραυματισμό πρώτον και δευτερον για να σας δείξει πως πρέπει να γίνονται σωστά οι ασκήσεις ή η προπόνηση ( τεχνική ασκήσεων και μεθοδολογία) για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα ( η οποία είναι η ιδανική) λόγω μη οικονομικής δυνατότητας ( απόλυτα σεβαστό ) ή αν δεν υπάρχει  κάποιος καταρτισμένος στο αντικείμενο που ενδιαφέρεστε διαθέσιμος , υπάρχουν τα sites ( όπως το iform.gr ή το κανάλι μου στο you tube ) με βίντεο προπονήσεων και ασκήσεων που μπορείτε να συμβουλευτείτε .

Πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε δραστηριότητα θα πρέπει να επισκεφτούμε τον γιατρό μας, να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις και να μας δώσει το ελεύθερο για άσκηση.

Ξεκινώντας την προπόνηση το πρώτο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι να κάνουμε σωστή προθέρμανση (ζέσταμα).Όταν λέμε προθέρμανση εννοούμε μια σειρά κινήσεων οι οποίες έχουν σκοπό να προετοιμάσουν τους μυς ,τις αρθρώσεις  και τους τένοντές μας να δεχτούν φορτίο μειώνοντας την πιθανότητα τραυματισμού.Για έναν αρχάριο που θα σηκωθεί από τον καναπέ και δεν έχει ξανακάνει προπόνηση ή έχει χρόνια να κάνει , μια σωστή προθέρμανση , με τρέξιμο χαμηλής έντασης ,διατάσεις και δρομικές ασκήσεις, μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη προπονητική μονάδα.

Αφού κάνουμε την προθέρμανση ξεκινάμε την προπόνησή μας.Όπως έγραψα και παραπάνω το σημαντικότερο είναι να ΜΗ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. Στην προπονητική υπάρχει η αρχή της προοδευτικής επιβάρυνσης.Όταν λέμε επιβάρυνση δεν είναι απαραίτητο να εννοούμε βάρος.Παραπάνω επιβάρυνση του αθλούμενου π.χ. είναι να τρέξει από 1 γύρο στο στάδιο 2 ή από 15 κοιλιακούς να κάνει 20.Έτσι υπάρχει η <<περίοδος προσαρμογής>>  με την οποία δείνουμε στον οργανισμό μας το χρόνο να προσαρμόζεται ομαλά στα διάφορα φορτία της προπόνησης. Για να το πούμε πολύ πιο απλά πρέπει να πηγαίνουμε σιγά σιγά και από τα εύκολα στα δύσκολα.

Αφού τελειώσουμε την όποια προπόνηση κάνουμε, βασικότατη είναι η αποθεραπεία , Συνήθως η αποθεραπεία αποτελείται από τρέξιμο πολύ χαμηλής έντασης και διατάσεις .

Έτσι η προπόνησή μας αποτελείται από προθέρμανση , κύριο μέρος και αποθεραπεία.

Τελειώνοντας βασικότερο από όλα είναι όταν  κάνουμε προπόνηση να το διασκεδάζουμε και να προσπαθούμε κάθε μέρα να βελτιωνόμαστε και από λιγο.